Over de Friese Stabij

De stabyhoun of Friese stabij is een jachthond, die van oorsprong uit het Friese Woudengebied (oosten en zuidoosten van Friesland) komt. Het ras is verwant aan een ander Fries ras: de wetterhoun. De stabij is een van de elf Nederlandse rassen en stamt vermoedelijk af van de - ooit door de Spanjaarden mee naar Nederland genomen - spaniëls. De stabijs werden gebruikt voor de jacht op onder meer ratten, bunzings en mollen, maar ook als waakhond. Meer over de geschiedenis van de stabij vind je hier.

De stabij is een zogenaamde staande jachthond, wat wil zeggen dat hij, zodra hij de aanwezigheid van wild bespeurt, roerloos stil blijft staan. Soms met een voorpoot opgeheven en met de neus in de richting van het wild. De stabij is een zeer goede zwemmer. 

De stabij kan het ook uitstekend in een gezin vinden. Hij is erg vriendelijk en enthousiast, maar kan ook eigenwijs zijn. Een stabij hangt erg aan zijn baas, het is ook een echt maatje voor het leven. Het is ook een zeer actieve hond, die zijn dagelijkse wandeling nodig heeft. Een stabij kan het over het algemeen ook goed met kinderen vinden. De meeste stabijs zijn zwart met een witte aftekening, maar er komen ook bruine met een witte aftekening voor. Deze zijn zeldzamer. Het is een middelgrote hond, ze hebben een hoogte van circa 50 cm en een gewicht van 20-25 kg. Op deze pagina staat meer over de stabij als huisdier. En hier vind je meer info over de rasstandaard. 

De gemiddelde levensverwachting van de stabij ligt tussen de 13 en 14 jaar. Ondanks de kleine populatie (er leven circa 3500 stabijs in Nederland) is het een relatief gezond ras. Zowel de rasvereniging NVSW als de fokkers doen er alles aan om dat zo te houden. Op deze pagina van de NVSW kun je meer lezen over de gezondheidsaspecten van de stabij.

(Bronnen: NVSW, Raad van Beheer, Wikipedia)